Jak fotografować Superksiężyc: 8 wskazówek dotyczących fotografowania niesamowitego Księżyca

Księżyc nadal przyciąga uwagę fotografów na całym świecie, zwłaszcza w tych rzadkich przypadkach, gdy pojawia się jako Superksiężyc, a nawet Krwawy Księżyc. Jednak rzeczywiste odwzorowanie może być trudne. Wyzwaniem może być fotografowanie jasnego obiektu, który znajduje się bardzo daleko w słabym świetle, a także kadrowanie i ustawianie ostrości przy dużych ogniskowych. Jednak odpowiedni zestaw fotograficzny i ustawienia ekspozycji umożliwiają wykonywanie niezwykle szczegółowych zdjęć i nastrojowych pejzaży Księżyca. Tu pokazujemy, jak to zrobić.

W pewnych momentach 27,322-dniowej orbity Księżyca znajduje się on bliżej Ziemi. Kiedy moment ten zbiega się z pełnią Księżyca – czasem miesiąca, w którym Słońce, Księżyc i Ziemia znajdują się w jednej linii – na niebie widać powiększony Księżyc lub Superksiężyc. Krwawy Księżyc występuje jeszcze rzadziej. Jest to sytuacja, w której zwykły Superksiężyc zbiega się z całkowitym zaćmieniem Księżyca. Oznacza to, że Ziemia całkowicie blokuje bezpośrednie światło słoneczne przed dotarciem do Księżyca, a pozostaje jedynie załamane światło z atmosfery ziemskiej, które powoduje, że Księżyc przybiera barwę bladoczerwoną.

Fotografowanie Księżyca to nie tylko ciekawy test umiejętności obsługi aparatu, ale także fascynujący sposób poznania ruchów Ziemi i jej satelity. Możemy dokładnie określić, gdzie Księżyc wzejdzie, po jakim łuku będzie się poruszał na niebie i gdzie zajdzie — każdej nocy przez kolejne lata. Dostępnych jest kilka przydatnych aplikacji telefonicznych, które mogą pomóc w precyzyjnym planowaniu kątów, a także śledzić fazy Księżyca w Internecie. W dużym przybliżeniu, Księżyc w pełni pojawi się dokładnie naprzeciw zachodzącego słońca.

Automatyczne tryby ekspozycji mogą nie działać w sposób spójny podczas fotografowania Księżyca, dlatego najlepiej jest korzystać z ręcznej regulacji ekspozycji. Intensywność światła słonecznego padającego na Księżyc pozostaje zasadniczo taka sama, więc istnieje prosta zasada ekspozycji, której możemy użyć jako wskazówki – zasada „looney 11”. Ustaw przysłonę na f/11 i dopasuj czas naświetlania do odwrotności czułości ISO, więc przy ISO 100 użyjemy 1/100 s, przy ISO 200 będzie to 1/200 s itd. Nie jest to jednak zasada żelazna — czas naświetlania i przysłonę można zmieniać wokół tych wartości, aż obraz będzie wyglądał prawidłowo.

Długi obiektyw jest niezbędny do wykonywania zdjęć Księżyca z bliska, ale szybki, drogi obiektyw nie jest niezbędny, ponieważ Księżyc jest tak jasny, że nie trzeba korzystać z największych otworów przysłony dostępnych w najwyższej klasie obiektywów supertele. Nawet standardowy zoom, taki jak w obiektywie Canon RF 24-105mm F4-7.1 IS STM, może się sprawdzić – być może nie pozwoli wypełnić całego kadru, ale zawsze można przyciąć obszar obrazu nieco później. To w takich sytuacjach aparaty o wysokiej rozdzielczości, jak 26,2-megapikselowy Canon EOS RP, pokazują swoją wartość.

Jeśli chcesz wypełnić kadr, idealny będzie bardzo długi obiektyw, taki jak Canon RF 800mm F11 IS STM . Przysłona f/11 jest idealna do fotografowania Księżyca, ponieważ pasuje do zasady ekspozycji „looney 11”. Do zwiększenia zasięgu bardzo przydatne mogą być konwertery obiektywu, takie jak Extender RF 1.4x i Extender RF 2x.

Superksiężyc jest prawdopodobnie najbardziej imponujący, gdy pojawia się po raz pierwszy na horyzoncie. Światło musi przemieszczać się poprzecznie przez ziemską atmosferę, więc księżyc nabiera ciepłej, czerwonawej barwy. Jest to również moment, w którym Księżyc wydaje się być największy, choć jest to iluzja – rozmiar pozostaje taki sam przez całą noc, ale krzywizna atmosfery działa jak szkło powiększające.

Dzięki efektownym detalom na horyzoncie możemy tworzyć kreatywne kompozycje Księżyca. Trzeba jednak zająć dobrą pozycję i działać szybko — w ciągu kilku minut Księżyc zniknie z horyzontu i zacznie przemieszczać się po łuku w górę nieba.

Księżyc w pełni jest czarujący, jednak może to nie być najlepszy czas na wykonywanie zdjęć, jeśli chcesz uchwycić cechy powierzchni, takie jak kratery. Podobnie jak wysuwana lampa błyskowa aparatu oświetla twarz, przednie światło słoneczne podczas pełni Księżyca eliminuje wiele cieni. W innych porach miesiąca światło słoneczne jest bardziej z boku, przez co tworzy rozjaśnienia i cienie niezbędne do ukazania konturów i szczegółów księżycowego krajobrazu.

Wznieś swoją fotografię Księżyca na wyższy poziom dzięki wskazówkom i inspiracjom profesjonalnego fotografa, Andrew Fusek Petersa*.

*Dostępne tylko w wybranych językach.


Autor: Phil Hall